ආවේගී පහර

        දෘඩ වස්තුවක්ව පැවති මා ගත
        ලුහු දඬු රාමුසැකිල්ලක් ලෙස ගිලන්ව
        තෙරපුම් ආතති දරාගනිමින්
        රළු පෘෂ්ඨයක් වූ මෙට්ටය මත
        උදාසීන සමතුළිතතාවයේ ද
        භ්‍රමණ චලිතයේ ද
        විටෙක වෘත්ත චලිතයේ ද යෙදෙමින්
        පූර්ණ ප්‍රත්‍යාස්ථ යැයි කිව නොහැකි පරිදි 
        දහසක් සිතුවිලි ගැටෙමින්
        මන්දනය වෙමින් පැවති ධණාත්මක සිතුවිල්ල
        නිසලවීමට ආසන්න මොහොතක
        මට මතක්වුනා
        ජීවිතය උඩු යටිකුරුකළ ඒ වචන ටික

        "ජීවිතයේ සටන් නිරන්තරයෙන් ම 
        වඩා ශක්තිමත් හා වඩා වේගවත් ම මිනිසා විසින්
        ජයගනු නොලැබේ...
        ඉක්මනින් හෝ පමාවී හෝ
        දිනන මිනිසා වන්නේ,
        තමාට හැකි යැයි සිතන මිනිසාය... "

        සියොලඟම දෙදරාගිය ආවේගී පහරින්
        මා නැඟිටුණෙමි.
        ***
        **
        *