දිරියක් නැති දැරියට දරුවෙක්

    දවසක්දා මම යනකොට 
    තඩි මල්ලත් උස්සාගෙන
    ඉස්කෝලෙට කෝච්චියෙන්

    මහ මෙරක බරක් හිතේ දරන්
    ඇය යනවා 
    අම්මා හට වාරු තියන්
    අසීරුවෙන්
    දරු පැටියෙක් කුසේ දරන්
    සායනයට

    අසරණ මුහුනින් යුක්තව
    නෙතු සඟලම
    බිමට හොවා
    ලැජ්ජාවෙන්

    එක බංකුවෙ එකට ඉඳන්
    අකුරු කෙරුව පුංචි දැරිය

        

වමාරා කෑම

        ඇයගේ අතීතයේ ඔහු ද
        ඔහුගෙ අතීතයේ ඇය ද
               නැත
      එනමුදු තව බොහේ අය සිට ඇත
             එහෙයින්
       ඔවුන්ට අනාගතයක් නැති ද?


ජීවිතයෙන් බිඳක්
විඳගැනීමට පැමිණි ඔඹ
සාදරයෙන් පිළිගනිමි.